Verslag fietsreis Thailand / Ko Kleijn
Omdat we hoognodig weer op familiebezoek moesten bij onze jongste dochter Saskia in Australië besloten we dit keer om eerst een fietstocht te doen door midden Thailand. We kozen de organisatie Asian Way of Life omdat hierbij een totaalpakket mogelijk was met de mogelijkheid om de fiets van mijn vrouw Joke mee te nemen. Alleen het 1e en het laatste hotel zaten in het pakket, de rest moesten we zelf bepalen. Ook moest alle bagage mee op de fiets. We begonnen in Bangkok en de eindbestemming was Phuket, waarvandaan we met fiets door konden vliegen naar Brisbane.
Dag 1 zo. 24/11
Vliegreis met Eva Air met fiets en transfer naar het 1e hotel prima verlopen. Helaas ontdek ik dat de wegenkaart die ik maanden geleden had aangeschaft niet in de bagage zit.
Dag 2, ma. 25/11
Al om half 8 met de taxi naar de andere kant van Bangkok, ca. 1 uur rijden. De via de receptie bestelde taxi kwam niet opdagen, dus snel een andere besteld. De taxi kwam direct in de maandagochtendspits terecht en moest nogal zoeken. Om 9 uur start rondrit op de fiets, gegeven door een Hollander, die ons gelijk wat woorden leerde van het Thais. Gefietst door o.a. Chinatown, de rivier overgestoken met een longtailboot en door een mooi rustig gebied gereden. Smalle betonnen weggetjes zonder enige afscherming 1 a 2 m. boven de rimboe. Leuke ervaring. ‘s Middags de fiets van Joke uitgepakt en de huurfiets opgehaald. Het was een Trek MTB met bagagedrager en voorzien van 27 versnellingen.
Dag 3, dinsdag 26/11
Om 09.00 uur transfer met 2 fietsen naar Damnoen Saduak. De fietstocht zou daar beginnen omdat het eerste stuk vanuit de stad bepaald niet fietsvriendelijk is. Helse rit, ca. 2 uur. Alle rijstroken, inclusief de vluchtstrook werden gebruikt, net hoe het uitkwam. Brommers over de vluchtstrook rijden gewoon tegen het verkeer in. Maar een super ontvangst in een prachtig resort: drankje en fruit, 3 zwembaden. Maar mijn Thaise portemonnee, waar mijn pinpas in zit is weg. In het hotel in Bangkok is de portemonnee is gevonden. Noodnummer voor pasblokkering in Nederland, waar het nog nacht is, is onbereikbaar. Naar toeristenpolitie, enorm taalprobleem. Van de geplande 52 km. fietsen langs de drijvende markten komt niets meer. 10.000 bath gepind met de pas van Joke. Weer noodnummer gebeld, verhaal grotendeels verteld, maar de gisteren aangeschafte telefoonkaart is plotseling leeg. De receptie is hulpvaardig maar kan niet naar buitenland bellen. Onze dochter Carla in Nederland een app gestuurd om pas te laten blokkeren. Na zeer korte tijd alles geregeld, pas wordt opgestuurd en Carla neemt hem mee als ze naar Australië komt. ’s Avonds gegeten vanuit een bootje op de plaatselijke drijvende markt. ’s Nachts geen oog dichtgedaan.
Dag 4, woe 27/11
Banden opgepompt met een compressor van het resort. Prachtige rit naar Petchaburi door mangrove velden en zoutbekkens. Omgereden via “spoormarkt” in Mae Klong. Als er een trein komt moet de hele markt opgeruimd worden! Joke had ’s middags last van warmtestuwing, want het was bloedheet. Bij een heuvel in Petchaburi heel veel apen. Soms vliegen ze al spelend de weg op, waardoor auto’s een noodstop moeten maken. Het vooraf gereserveerde Sun hotel is super, zeer grote kamer, 2 tv’s, uitstekend ontbijt en dit alles voor 1000 bath (28,50 euro). Vandaag 90 km. gereden, liters water gedronken. Op de heuvel voor het hotel staat een schitterend verlichte tempel.
Dag 5, do 28/11.
Naar Cha-Am, 47 km. In Petchaburi geen boekenzaak, ook een fietsenzaak heeft geen kaarten en de benzinestations ook niet. Cha-Am is een rustige en gezellige badplaats. Mooi strand, dat ’s middags in de schaduw van de bomen ligt.
Dag 6, vr. 29/11.
Naar Hua Hin. Door het missen van een afslag op een drukke weg, doorgereden langs deze weg naar Hua Hin. Hier na enig zoeken een boekenzaak gevonden in enorm winkelcentrum, wegenkaart gekocht (eindelijk!). Hua Hin is erg toeristisch en doet denken aan Benidorm, dus een stuk van de volgende etappe doorgereden, naar Sam Roi Yot. Onderweg een leuke vismarkt en enkele apen gezien. Mooie route, totaal vandaag ca. 85 km gefietst.
Dag 7, za. 30/11.
Naar Prachuap Khiri Khan. Prachtige route door natuurgebieden. Veel apen op de weg. Vlak voor de afslag naar highway 4 in een stalletje langs de weg een tros bananen gekocht en wat te drinken genomen. Enorm gastvrije mensen gaven er een paar heerlijke hapjes en water bij waar ze niets voor wilden hebben. Aankomst in Prachuap is erg mooi, met weer veel apen bij een rots en ook langs de zee. Verderop een grote markt met allerlei etenswaar. Prima hotel gevonden schuin tegenover een pier, met uitzicht op zee. Gegeten door op de markt allerlei hapjes te kopen. Heerlijk en gezellig. Het afval werd hier gescheiden ingezameld!
Dag 8, zo. 1 dec.
Naar Ban Krood. Prachtige route. De rit was 68 km, maar daarna nog een stuk doorgereden van de volgende etappe naar Ban Bang Boet. Overal zijn er werkzaamheden aan en rond het spoor, zoals aan nieuwe fly-overs. Aan een prachtig verlaten zandstrand bij een stalletje koffie, thee en fruitdrank gedronken. Bij een ander stalletje noodlesoep gegeten, heerlijk! Prima resort gevonden in Bangsaphan met zwembad, stille airco, douche, koelkast; 900 bt. aan zee, met ontbijt. Totaal 93 km. gereden.
Dag 9, ma. 2 dec.
Gestart op km. 23,6 van de volgende etappe. Daarna door richting Thung Wua Laen Beach. De afgelopen dagen waren bloedheet maar in Ban Bang Boet geschuild voor een enorme onweersbui. Groep Amerikanen ontmoet die ook op de fiets onderweg naar Phuket waren. Wel met GPS en bagagetransport. Een heel mooie route, afwisselend klimmen en dalen, maar onderweg weer een enorme hoosbui. Opvallend was een motorfiets met flinke snelheid en knallende uitlaat en een aap achterop de bagagedrager. Veel wind, gelukkig achter of opzij. Overnacht in een prima resort op voor 700bt.
Dag 10, di. 3 dec.
Weer een mooie route, maar het begon al snel te regenen. In Thung Wua Laen Beach de tellers weer op 0 gezet en begonnen aan de etappe verder langs de oostkust richting Pak Ta Ko. Dit werd een vrij zware dag met de hele dag regen, soms enorme buien. Tot overmaat van ramp al op km. 7,7 van deze etappe verkeerd gereden. Veel zoekwerk, regelmatig schuilen en de eerste lekke band met de huurfiets. En dat gebeurt dan net nadat je na een lange schuilbeurt weg wilt rijden. Dan wel weer hartverwarmende mensen die je met van alles willen helpen, kokosnoten voor je open maken en water geven. Uiteindelijk de grote weg opgezocht en langs deze weg precies op tijd ca. 20 km voor Sawi een prima resort gevonden met een zwembad, waar we ook konden eten. Hiervoor was wel wat handen en voetenwerk nodig. Leuk huisje met airco + koelkast voor 650 bt. Het zwembad niet gebruikt, wel de band geplakt. Deze dag ruim 90 km gereden.
Dag 11, woe 4 dec.
Eerst nog een stuk langs de drukke A41 tot Sawi, daarna via een slingerweg naar de kust. In Tako Beach de route weer opgepakt. Een mooie route, bewolkt maar net droog. Wel aardig wat klimmetjes en wegwerkzaamheden, waardoor de fietsen flink onder de bagger kwamen te zitten. Mooie uitzichten, jammer van het sombere weer. Doorgereden tot Lamac Beach. Hotel voor 750 bt inclusief ontbijt op het strand. Iemand die we vroegen waar we konden eten bracht ons op de scooter. Het eten besteld via een telefoongesprek met een dochter. Prima gegeten: rijst, ei, kip en groente voor samen 120 bt. Aardige mensen, ze hadden o.a. een ottertje als huisdier. Uiteraard ook een aantal honden. De restauranteigenaar bracht ons op de scooter weer naar het hotel. Gelukkig maar 800 m., want hij stonk wel wat naar de drank. Bijna 100 km gefietst.
Dag 12, donderdag 5 dec.
Naar Surat Thani, ca. 90 km. Surat Thani kom je binnen na een heleboel bruggen. De regen is voorbij, het wordt weer warm. De laatste brug is een grote brug over de Ta Pi rivier die ’s avonds prachtig verlicht is in verspringende kleuren, evenals een naastgelegen moskee. Al snel een hotel gevonden. De fietsen mochten op de kamer. ’s Avonds heerlijk catfish met rijst en een groenteschotel gegeten en wat was dat Changbier weer lekker (2 grote met ijs). Jammer dat de airco in onze kamer niet werkte.
Dag 13, vr. 6 dec.
Naar Phaseang (Ban Ta Khun), 79 km. We waren vrij snel de drukke stad uit, verder via rustige wegen. Bij een klein winkeltje wat gegeten en koffie gedronken. De eigenares kwam er gezellig bij zitten, want ze kon een paar woorden Engels. We hebben foto’s van alle kinderen en kleinkinderen bewonderd. De (oplos)koffie was gratis. De 2e stop was bij een grot, waar een monnik ons hielp met zijn kennis van het Engels. Hij kwam er ook bijzitten en had gestudeerd in Bangkok, waar hij ook een Harley had staan. Bij aankomst in Phaseang vonden we al snel het T.R. Resort Hotel, met zwembad.
Dag 14, za 7 dec.
Naar Kao Sokh. Ontbijt langs de weg. Eerste stuk langs drukke weg, langs markt en veel verkeerslawaai. Wat later binnendoor, vanaf hier een mooie rit, wel pittig met flinke klimmetjes van 8%. Helaas begeeft de camera van Joke het, dat is balen. Het laatste stuk voor de grote weg 401 is onverhard met scherpe afdalingen. Niet echt prettig met bagage op de fiets. Overigens valt de drukte op de 401 hier wel mee. In Kao Sok even pinnen. De ATM geeft wel de gevraagde 5000 bt, maar de pinpas van mijn vrouw houdt hij. Shit, dit is de 2e pinpas die we kwijt zijn. Het noodnummer van de Krungsri bank gebeld en alles met behulp van de kassière van het bijbehorende winkeltje uitgelegd. De automaat wordt niet eerder dan maandag opengemaakt en pas daarna kan de pas in Surathani opgehaald worden! Uitgelegd dat dat niet kan, dat is heen en terug 4 dagen fietsen. We zitten vlakbij de ATM en als de pas gevonden wordt zijn we dus in de buurt. Ze hebben mijn mobiele nummer en ze bellen maandag terug. We zijn gedwongen om hierdoor 3 nachten in Kao Sokh te blijven. We hebben geen spijt dat we 2 etappes ingehaald hebben! Gelukkig spreekt de receptie van het Arts Riverview Lodge goed Engels en de ontvangst met een heerlijk drankje is super. Het bijbehorende restaurant is meer dan uitstekend. Een extra nacht bijboeken is geen probleem en betalen kan met wat extra kosten ook met een creditkaart, die we gelukkig ook nog hebben. Het huisje is erg leuk, boven het bed een klamboe en het staat op palen. Er kan in de rivier gezwommen worden en er loopt al gelijk een aap op ons balkon. Je komt hier wel tot rust, maar we beleven de zoveelste vrijwel slapeloze nacht.
Dag 15, zo. 8 dec.
De eerste rustdag. Met een busje en reisleider mee naar het stuwmeer van Kao Sokh. We worden ingescheept in een longtailboot voor een werkelijk prachtige tocht tussen rotspartijen met grotten door. Het deed erg aan Halong bay in Vietnam denken. Afgezet bij drijvende huisjes, waar ook overnacht kan worden. Daar een heerlijke lunch gehad met gebakken vis uit het meer, salade, omelet e.d. Vervolgens, met zwemvest aan (dat was verplicht) gezwommen. Lekker gerelaxt. Rond 4 uur weer met het busje terug naar Kao Sokh. Tijdens het eten in een restaurantje werd ik gebeld door de bank dat het pasje inmiddels gevonden was (dus toch op zondag). Maar we moeten het ophalen in Surat Thani. Met behulp van de receptie nogmaals gebeld en uitgelegd dat we niet naar Surat Thani kunnen, ze komen het maar brengen of sturen het maar op naar Phuket, waar we over een paar dagen zitten. Dat kan niet, dus we moeten maandag een taxi nemen. Een rit van 4 uur heen en terug! Kost ons behalve een dag ook nog 2500 bath.
Dag 16, ma. 9/11.
Om 09.00 uur met de taxi naar Surathani. Gelukkig rijdt deze chauffeur erg netjes. De receptie van de bank wist van niets. Een opgeroepen medewerker ging zoeken en kwam ons na een minuut of 10 vertellen dat de pas daar niet was. Wij ontploften bijna, waarna hij geschrokken stamelde dat er misschien nog een andere mogelijkheid was en ging weer zoeken. “Gaat u rustig zitten”. Na weer enige tijd kwam hij samen met een andere medewerker terug met het pasje, maar er moesten eerst allerlei formulieren ingevuld worden, paspoorten gekopieerd en een foto van ons genomen worden voordat we het pasje terugkregen. Onze vraag hoe zoiets kon gebeuren begreep hij niet en dat we een verklaring wilden voor de verzekering begreep hij nog minder. Weer overleg met een superieur die mijn uitleg via de telefoon uiteraard niet begreep. We hebben toen ter plaatse 10.000 bath gepind om te kijken of het werkte en dat lukte. We waren tegen enen weer terug in Kao Sokh. ’s Middags de volgende fietsdag voorbereid, wasjes gedaan en gewandeld. ’s Avond weer genoten van de geweldige keuken.
Dag 17, di. 10/11.
Wij doen de alternatieve route, waar ook de 2 klimmen inzitten. De klim naar 300 m. hoogte valt erg mee, wij schatten dat hij vanaf deze zijde zo’n 6 % is. Ook de zware klim die volgens de beschrijving 12% zou zijn valt erg mee, wij schatten dat hij zo’n 7 % is. We hoeven in ieder geval niet van de fiets. We overnachten bij Gerard en Nui in Manora Garden B&B vlak voor Phang Gna. Een prachtig en ruim huisje, rustig gelegen, 600 bt met een prima ontbijt. Nui kookt ’s avonds zelf voor ons en het smaakt weer prima.
Dag 18, woe. 11/11.
Wij besluiten de route te kiezen via het eiland Koh Yai Noi. Eerst willen we nog even de waterval bekijken die op een paar km vanaf Manora Garden ligt. Maar de dag begint met de 2e lekke band van de huurfiets. Deze gelijk maar geplakt bij het huisje. De waterval is mooi, maar niet spectaculair. Als we wegrijden komen net de eerste bussen met toeristen aan. Wij rijden via de mooie alternatieve route naar de haven van Phang Gna. De oversteek met de longtailboat is ca. 1,5 uur en is prachtig, langs o.a. het James Bondeiland. De fietsen op het dak. Ook dit doet weer aan Halong Bay in Vietnam denken, hoewel er meer open water is. We komen aan in een nogal shabby haven zonder enige informatie over het eiland of de verdere bootverbinding naar Phuket. In het centrum vergaren we de nodige informatie. We moeten onderhand weer pinnen, maar Joke durft niet, zeker niet omdat dit alleen kan bij een ATM van de beruchte bank. Het wordt al wat later op de middag, dus we boeken een huisje in een resort oor 750 bt. inclusief ontbijt. ’s Avond heerlijk gegeten in een restaurantje aan zee.
Dag 19, donderdag 12/11.
We volgen de gisteren ingeslagen weg en komen langs prachtige zandstranden met schitterende resorts. Maar wel een stuk duurder. We willen eerst nog even langs de haven waar we morgen vertrekken en daar aangekomen blijkt dat er maar 1 longtailboat per dag vertrekt die fietsen meeneemt. Aangezien hij over 5 minuten vertrekt nemen we die toch maar, dan hebben we in Phuket een dag extra. En daar hebben we geen spijt van. De overtocht is weer een uurtje genieten. Daarna wel eerst een heel stuk langs een drukke weg met enorm veel lawaai en stank naar Nai Yang Beach. Daar aangekomen is het resort snel gevonden. Een prachtig resort met 2 zwembaden. We kunnen een extra nacht bijboeken voor 3000 bath. Dat is even schrikken, uiteindelijk komen we 2800 bath overeen. De fietsen kunnen op het balkon van het appartement. De weg en het strand is precies zoals ik me had voorgesteld. Leuke kraampjes en een schitterend zandstrand, nauwelijks bevolkt. Je realiseert je wel dat hier een aantal jaren terug die verschrikkelijke tsunami is geweest met duizenden doden. Hiervan is niets meer te zien, behalve de aangegeven vluchtroutes.
Dag 20, vr. 13/11.
Heerlijk ontbijt, om 10.00 uur hebben we een transfer met de fiets naar de inpakservice op het vliegveld. De taxi is er precies op tijd en heeft een briefje met onze naam erop. Wij laten de voucher met de bestemming zien aan de taxichauffeur. Het vliegveld is 3 km. ver, maar de taxi slaat rechtsaf in plaats van linksaf. Hij weet misschien een betere route. Maar na een flink stuk rijden worden we toch wat ongerust. Ik vraag aan de taxichauffeur of hij wel onderweg is naar het vliegveld, maar hij begrijpt de vraag niet. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben 2 uur in de taxi gezeten voordat we op het vliegveld waren. Bij de inpakservice was wel iemand die goed Engels sprak. We betaalden 700 bath voor het inpakken van de fiets en we werden gratis naar het hotel teruggebracht en de volgende ochtend keurig op tijd afgehaald, met de ingepakte fiets en weer gratis bij de vertrekhal afgezet. ’s Middags de huurfiets ingeleverd en een gezellige markt bezocht, ca. 1,5 km verderop.
In totaal hebben we 1098 km in Thailand fietst.
Dag 21, zat. 14/11.
De vlucht bleek van Silk Air te zijn. Helaas was niet aangegeven wat de bovenkant van de fietsverpakking was. Hierdoor bleek bij het uitpakken in Australië de fiets op de kop vervoerd te zijn, waardoor de helm die op de bagagedrager zat was gebarsten. Maar dat zij de inpakservice vergeven. Onze tijd in Australië hebben we doorgebracht met onze dochter, de kleinzoons. Op 29/12 vierden we ons 50-jarig huwelijk in het reuzenrad op de South bank van Brisbane. Daarna kerst met familie. Een van de mooiste dagen was onze rit op 27/12 naar Cleveland, met de boot naar North Stradbroke eiland en vervolgens op de fiets naar Point Lookout. Dit is echt een van de mooiste plaatsen waar we ooit geweest zijn. Hier zie je altijd zeeschildpadden, manta’s en dolfijnen. In de bosjes spotten we kangoeroes en boven ons hoofd zat een koala in de boom. In het voor- en najaar trekken de humpback whales langs de kust, die hebben we dit keer dus niet gezien. De temperatuur was heerlijk tot bloedheet, maar ’s avonds minder warm dan in Thailand. Af en toe een buitje, heel anders dan meer naar het zuiden waar de verschrikkelijkste bosbranden woedden.
Op 29/12 met de jongens een treetop challenge gedaan op Tambourine mountain. Slingeren en klimmen van boom naar boom, prachtig!
Vuurwerk hebben we niet gezien of gehoord met de jaarwisseling, behalve op TV.
Op 1 januari kwam onze andere dochter Carla over (met mijn nieuwe pinpas) en op 4 januari met z’n allen 2 weken naar Agnes Water, zo’n 6 uur met de auto naar het noorden, boot mee. Onderweg wel hele stukken afgebrande natuur gezien, vreselijk. Er konden maar 2 fietsen mee, dus daar hebben we voornamelijk gewandeld, gezwommen en gevist. Prachtige stranden, hoge golven en kangoeroes rond het huis. We hadden een prachtig gelegen huis gehuurd bovenop een helling van ca. 14 %. Die wel een aantal keren op gefietst.
Vanuit het vlakbij gelegen 7070 (de plek waar door captain Kook Queensland gesticht is) een dagje met de boot naar Lady Musgrave Island geweest en daar gesnorkeld op het groot barrière rif, prachtig, maar wel een paar kwallenbeten. De enige witte Jan Janssen die in Australië rondrijdt is in Brisbane gebleven voor onze dochter Saskia. In totaal in Australië nog zo’n 200 km. gefietst.
De terugreis naar Nederland op 24 januari had wat vertraging vanaf Singapore, maar viel erg tegen omdat mijn vrouw al een paar weken kampte met buikpijn en ikzelf ook flink verkouden was.
Al met al hebben we een fijne vakantie gehad, veel beleefd en gezien, maar door een aantal tegenslagen viel het ons wel zwaar.
De gebarsten helm heb ik gelijmd en die hebben we in Australië nog kunnen gebruiken.
Groeten,
Ko Kleijn
Clubweekend 2017 Duiven
Inleiding
Ons jaarlijkse clubweekend hielden we dit keer van vrijdag 1 tot en met maandag 4 september, met als einddoel het Van der Valk Hotel in Duiven (bij Arnhem). Er hadden zich 16 deelnemers gemeld. Wat minder dan voorgaande jaren, maar ja, een aantal vaste inschrijvers had toevallig wat anders. Kan gebeuren.Allereerst het inleveren van onze bagage op donderdagavond bij Rinus. Hij heeft een grote auto waar het allemaal in moest, terwijl zijn partner zou zorgen dat die bagage vrijdagmiddag bij het hotel kwam.
Dag 1 Breukelen – Duiven
Vrijdagochtend verzamelden we om 9.00 uur bij het Regthuys. Eerst een kopje koffie en na het maken van een paar foto’s stapten we om half tien op de fiets. Het weer was prima. Hans en Wim voorop met Evert er vlak achter, want hij is immers degene die de routes heeft uitgezet en ook precies weet hoe we moeten rijden.
Na een zeer voorspoedige rit van een kilometer of 40, kwamen we bij het eerste koffieadres. Prima geregeld en een half uurtje later weer verder, naar een prachtige plek voor de lunch. Ook hier alles dik voor elkaar en voort ging de reis.
Uiteindelijk waren we zo rond 16.00 uur bij het hotel. Wim ging naar de receptie om de naamkaartjes voor de kamers op te halen en een sleutel voor een afgesloten fietsberging. Inmiddels was de auto met bagage bij het hotel aangekomen. De vriendin van Martin was voor de gezelligheid ook meegekomen.Eerst even op het terras een drankje (of meerdere drankjes!) Mag ook wel na ca. 115 km en daarna naar de kamers, douchen en om 19.00 aan tafel. Beide dames hebben ’s avonds gezellig meegegeten en zijn daarna weer terug gereden naar Breukelen.
Uiterst geslaagde dag.
Dag 2 Tocht door de Achterhoek
De volgende dag vanaf 8.00 een lopend ontbijtbuffet. Wat een rijkdom ligt er dan. Rond 10.00 weer gaan fietsen met opnieuw prima weer. Evert leidde ons nu via een stukje Duitsland door de prachtige Achterhoek. Wat klimwerk bij Hoch-Elten en af en toe wat wegen met klinker bestrating. We waanden ons bijna deelnemer aan Parijs-Roubaix. Ook 2 keer met een pontje een rivier over. Het koffie- en lunch adres had alles ook nu weer goed op orde. Wat later in de middag even wat dikke regendruppels, maar het zette gelukkig niet door. Inmiddels had de helft al z’n regenjack aangedaan, wat dus duidelijk overbodig bleek. Rond 16.30 terug in hotel, drankje, enz. (125 km gereden.)
’s Avonds Live Cooking met een enorme keuze, alles even smakelijk en als klap op de vuurpijl waren de drankjes deze avond gratis. Een aantal leden had nu duidelijk meer dorst dan de andere avonden. Maar geen probleem, iedereen kon nog prima naar z’n kamer lopen wat later op de avond.
Dag 3 Vrij programma
Zondag is traditiegetrouw vrij in te vullen. Ook deze dag was de weersverwachting veelbelovend. Na het ontbijt gingen Cock, Herman, Peter en Hans S. naar Arnhem. Met een taxi heen, de trein terug, maar wel met het nodige loopwerk. In Arnhem was er een manifestatie in het kader van “Arnhem Mijn Stad Dag”. Lezingen, muziek en allerlei gezellige festiviteiten. Zij kwamen enthousiast terug en vertelden dat zij een leuke dag hadden gehad, dus moeten we dat maar geloven.
Auke ging met z’n racefiets naar Doesburg. Heen en terug 30 km. Doesburg is een leuk, oud stadje met o.a. een mosterdmuseum. Heeft het naar eigen zeggen ook naar de zin gehad.
De rest, 11 man, ging een stuk fietsen en daar zat o.a. de Posbank bij. Dat klimwerk is natuurlijk leuk, maar afdalen nog leuker. Helaas was het loeidruk. Veel racefietsers, motorclubs, oude auto’s en vanzelfsprekend heel veel dagjesmensen.
Nadat we de Posbank twee keer van verschillende kanten hadden beklommen werd de drukte ons teveel en leek het ons verstandiger om maar weg te gaan. Na een lunch ergens in Arnhem zijn we terug gereden naar het hotel waar we om een uur of drie aankwamen, nog juist op tijd om de Vuelta op tv te bekijken.
Vanzelfsprekend aten we pas om een uur of acht, want er moest natuurlijk eerst naar Bulgarije – Nederland worden gekeken.
Dag 4 Duiven – Breukelen
Maandag na het ontbijt de bagage inpakken. Inmiddels waren de 2 dames gearriveerd bij het hotel en kon alles in de auto. Even een groepsfoto maken en daar gingen we weer. Mooi weer, licht oosten windje in de rug. Wat wil je nog meer?
Helaas: na 6 km reed Evert over een vluchtheuveltje. Hij zelf had gelukkig niets, maar z’n voorwiel was onbruikbaar. Daar sta je dan, ergens in de middle of nowhere. Na ampele beraadslagingen werd er met de dames gebeld met de vraag of zij terug wilden rijden naar het hotel. Was niet zo simpel, want zij reden al op de A12 en moesten eerst nog een afslag vinden. Rinus, Lex, Adrie en Martin fietsen in de tussentijd ook terug naar het hotel, om van daar uit te proberen een fietsenmaker te vinden. Op maandagochtend valt dat echter niet mee. Uiteindelijk een winkel gevonden die ergens een wiel had liggen. Rinus en Adrie met de auto er naartoe, maar dat bleek een loos verhaal. Geen nieuw wiel dus, maar wel een uur of anderhalf verspeeld.
Uiteindelijk is de auto terug gereden naar het wachtende groepje en daar is de fiets van Evert ingeladen. Maar Evert moest natuurlijk wel met ons meefietsen, hij is immers de man die de route heeft uitgezet en dat kon niemand overnemen. Goede raad was duur. Uiteindelijk heeft Herman zich “opgeofferd” en is met de trein terug gegaan. Auto weer terug naar het hotel, want daar waren die 4 jongens nog.
Kortom, 2,5 uur later konden we weer verder, maar nu met 15 man. Koffieadres afgebeld en rechtstreeks door naar het lunchadres, via de snelste route. Maar ja, wat is de snelste route? Uiteindelijk dwars door Arnhem, tot ergens een bordje Oosterbeek en iets verderop Papendal. Vandaar wisten de 2 voorrijders, nog steeds Hans en Evert, de weg wel te vinden. Lunchadres (Klein Zwitserland) inmiddels ook gebeld dat we wat later zouden arriveren, hetgeen gelukkig geen probleem was.
Maar als je om 9.00 uur hebt ontbeten en pas om 15.00 uur een echte stop hebt, wil je best! En toen we na een prima lunch weg wilden rijden was er toch nog die ene lekke band. Maar in de ervaren handen van Cock was dat zo geregeld. Was trouwens ook z’n eigen band.
17.30 weer in Breukelen, na een rit van 100 kilometer. Nog even een afscheidsdrankje op het terras en daarna naar huis.
Alles bij elkaar: zeer geslaagd, mooi weer, veel gelachen en afgezien van de pech met het wiel, geen problemen.
Wim: bedankt voor het regelen van hotel en koffie/lunch adressen
Evert: bedankt voor het uitzetten van prachtige routes. Wat een klus.
Hans: bedankt voor het voorrijden. Heeft de boel op een keurige snelheid gehouden, voor iedereen haalbaar.
Cock: voor de foto’s
Henny en Sis: voor het vervoer van de bagage.
Wim Aerns
Klimweekend 2017 Winterspelt
Inleiding door Koos Berkelaar
Dit klimmersweekend stond in het teken van prachtig weer. Net zoals vooraf jaar was het weer uitmuntend. Elke dag zon en op de laatste ochtend leek er onweer te komen, ….dit is een cliffhanger naar dag 4. Ook kende het klimweekend uiteindelijk een hoop afvallers. Harry heeft nog nooit zoveel contact met de hoteleigenaar gehad als in dit jaar. Kamertje erbij en kamertje eraf. Om het beeld kort te schetsen. Als eerste bleek Ad zijn doelstelling qua trainen niet te halen, dus exit Annemarie en Ad. Peter bleek een te drukke agenda te hebben, dus exit Peter. Een overstekende fietser in Abcoude had een blinde vlek voor titanium, dus exit Walter. Auke had het uiteindelijk qua training ook niet gered en Rinus kon niet mee vanwege familiaire redenen. Gelukkig is Leen altijd bereid om mee te gaan, als de weersvoorspellingen goed zijn, dus we waren met 17 man en Thea.
En onder die mannen was Thad die met krukken het hotel binnen liep, een schaarbeweging tijdens het voetbal had een zweepslag veroorzaakt.
Dag 1 B-ploeg door Herman Engelen
B-ploeg: Dirk, Hans, Henk, Herman, Jaap, Karel, Ko, Leen, Martin, Wim
Ondanks de files rond Luik waren we in staat om slechts met een kleine vertraging rond kwart over twee te vertrekken voor de opwarmrit. Als voorproefje gingen we gelijk linksaf de heuvel op om voor de eerste keer de kuiten te testen. Jaap had een schitterende tocht uitgestippeld door Duitsland, België en Luxemburg. Met Hans als locomotief wervelden wij door het Eifel heuvellandschap. Mooie klimmen en snelle afdalingen. De locomotief moest af en toe wel afgeremd worden.
De beloofde stop bij de ridders (Reiterstube) in Uhren kon geen doorgang vinden wegens een tekort aan stoelen op het terras [bezet door de overal aanwezige motormuizen]. In overleg werd besloten door te rijden naar het hotel. Jaap had ons een laatste, bijna vlak, stuk van 15 km over een voormalige spoorlijn beloofd maar die bleek spoorloos te zijn. Dan maar een paar extra hellingen. Hans en Ko, als beste klimmers, maakten bijna van elke helling een wedstrijd. Pech voor hen was dat de route aan begin van de Steinkopf heuvel linksaf was i.p.v. rechtdoor omhoog. Karel heeft nog geprobeerd hen te achterhalen maar zag ze beiden over de heuvel verder rijden. Na een kwartier wachten, gingen wij verder richting Winterspelt waar het Benediktiner Weissenbier ons uitnodigend opwachtte. Hans en Ko arriveerden een klein uurtje later.
Dag 1 A-ploeg door Lowie Kaspers
Op en neerdag 1
Vrijdag 9.00 uur dan eindelijk het begin van het bekende Klimweekend. Koos zou zich bij mij melden om dan samen af te reizen naar Kockengen om Harry op te halen. En dat allemaal onder de noemer jij hebt zo’n handig rekje waar 3 fietsen op passen. Zo geschiede.
Koos was redelijk op tijd, tassen in de auto fiets op het rek en even afscheid nemen van het thuisfront en dan op weg naar Kockengen. In de buurt van Kockengen werden we herhaaldelijk gewezen op de diverse parkeer mogelijkheden rondom Kockengen. Bleek dat er een wielertocht was georganiseerd en ja een auto met 2 fietsen achterop ziet er uit als potentiële klanten dus die verwijzen je graag naar P. Helaas voor de organisatie gingen wij richting Harry .
Fietsen even weer gerangschikt, bagage geladen en op weg naar Winterspelt. Vlak bij de lichtstad begon het gedonder al, file! Gelukkig hadden we een geboren en getogen Brabo uit Eindhoven in de auto. En via allerlei sluipwegen konden we de file redelijk omzeilen. Maar er was nog meer fileleed opkomst via de app. Gelukkig waren wij als een van de laatste vertrokken en konden zo profiteren van de kennis van onze clubleden die eerder vertrokken waren. Dus snel de TomTom route omzeilen en via Aken onze route vervolgen. Ging voorspoedig en dan ook als een van de eerste aangekomen in het hotel. Bleek een prima hotel te zijn en dus maar snel de kamer opgezocht en uitpakken maar.
Een half uur later stonden we klaar voor een eerste verkenningsritje in de omgeving.
Gelukkig wisten we toen niet wat we nu weten. De rit was maar 60 Km maar ik heb nog nooit zoveel klimmetjes gezien boven de 10% op zo’n klein gebied. De route ging op en neer en sommige stukken gingen richting de 15%. Best veel op zo’n gewennings dagje, voordeel was wel dat de dagen erna als redelijk relaxt werden ervaren. Al met al een prima eerste dag die werd afgesloten met een goede maaltijd en natuurlijk wat gerstenat; “ein grosse weisse”.
Dag 2 A-ploeg door Koos Berkelaar
De eerste dag was voor ons leerzaam. Het bleek dat het volgen van de GPS vaak leidde tot vertragingen, omdat het wegennet zo verfijnd was, dat pas na 100 meter bleek dat we toch dat weggetje links hadden moeten nemen. Harry, Hans en Thea hadden op basis van de originele route van Jaap, de Eifelse plaatsnamen genoteerd en die hebben we braaf gevolgd. Hadden we op dag 1 wel zo’n 15 Keutenbergen beklommen, op de 2e dag waren er mooie wat langere en geleidelijke beklimmingen bij. Samen met de heerlijke temperaturen, leek het wel een grote reclamespot voor een klimweekend van de TC Breukelen. Helaas duurde het rondje 115 kilometers, iets te lang voor een reclamespot. Dus al snel had ik tijdens het fietsen een visioen van Thad die met een cocktail aan de rand van het zwembad zat. Doping mag misschien niet werken, visioenen werken ook niet.
Tijdens het klimmen vielen de verschillen tussen de 7 hoofrolspelers goed op. Had ik vooraf de verwachting met minstens de bolletjestrui naar huis te gaan; dit werd wreed verstoord door Harry, die blijkbaar een heel ander trainingsschema had gevolgd, dan in mijn boekje stond. En niet alleen Harry peddelde mij makkelijk voorbij; eigenlijk bijna iedereen. Alleen Wilco en Thea hadden zo’n beetje dezelfde klimmersbenen op deze 2e dag. En van Thea weet natuurlijk iedereen dat zij alleen maar beter wordt gedurende de dag en dagen.
Het grote voordeel van achteraan fietsen, is dat je een prachtig overzicht hebt op de groep en op de mooie golvende omgeving. Eigenlijk is dat het meest mooie van het fietsen in het klimweekend; het is afzien, maar uiteindelijk kom je weer aan op de plek waar je vertrokken bent en dan wacht er misschien niet iemand met een cocktail, maar “ein grosse weisse” gaat er dan met veel genoegen in!
Dag 3 B-ploeg door Wim Aerns
Zaterdag 27 mei gingen na het ontbijt de A en de B ploeg tegelijkertijd op weg, elk voor z’n eigen route. Meteen na het hotel ging voor de B ploeg de weg stijl naar beneden. Mooi asfalt, overzichtelijke bochten. Lekker begin. Op dat moment beseften we nog niet later op de dag dat deze weg vervloekt werd.
Jaap had wederom prachtige wegen uitgezocht. Op en neer, sommige stijgingen wel erg zwaar. Maar het is immers een klimweekend.
Aan het begin van de 20e eeuw waren in de hele Eifel een aantal spoorbanen aangelegd. Nu al lang niet meer als spoorbaan in gebruik, maar als mooi geasfalteerde fietspaden druk bereden. Schitterend en na al dat klimwerk waren deze vlakke paden een verademing.
Onderweg nog ergens een meeting gezien van oude sportauto’s. Leuk.
Regelmatig werd er even gestopt om op elkaar te wachten, om even op adem te komen en een paar keer voor koffie. Dirk had zijn in middels wereldberoemde zelf gebakken cake bij zich en dat hebben we ons goed laten smaken.
Langzaam aan weer richting hotel. Ergens zat daar een steile klim in. Voor de meesten van ons op het lichtste verzet. Snelheid: 6 à 7 km per uur. Toen we allemaal met zeer veel moeite boven waren stond er een bordje met 15%. Kijk, voor ons is dat het echte klimwerk en we beseften toen dat we ook de andere dagen zulke klimmen hebben gehad: er waren wel meer stijgingen waar iedereen op het lichtste verzet naar boven ging.
Ergens beneden gingen 4 mannen van onze groep nog een lusje erbij doen, de rest verlangde naar het hotel.
Na ca. 90 km de laatste klim: waar we ‘s morgens met een rot vaart naar beneden waren gegaan. Nu ruim 2 km stijgen. Maar wat was het stijl, wat waren we inmiddels doodmoe. Boven bleek het 12% te zijn.
Gelukkig was het hotel vlak bij en konden we ons storten op heerlijk koel bier/cola.
Douchen, de verrichtingen van Tom Dumoulin volgen. Daarna hebben we gezellig wat zitten kletsen en gingen we lekker eten. Verder volgde er alleen maar rusten.
Dag 4 B-ploeg door Herman Engelen
Het was net een wedstrijdje tussen de smartphones met onweer-buienradar en de echte toerrijders niet bang voor een buitje. Hoe langer het duurde hoe meer mensen niet meer wilden rijden. Uiteindelijk bleven er 4 over: Herman, Jaap, Karel en Ko. Twee uur later, na 40 km, 650 hoogtemeters, hellingen van 14% plus en slechts een vijftigtal regendruppels, kwamen we met zonneschijn weer bij het hotel terug. Met meer dan 300 km op de teller, een zeer geslaagd klimweekend.
Klimweekend 2016 Bad Bertrich
Dag 1 Donderdag 5 mei door Peter Kee
Op 5 mei, Bevrijdingsdag, vertrokken we in de vroege ochtend naar Duitsland. En wat bleek tot onze verbazing, ook daar was het een feestdag al noemde men het bij onze oosterburen Himmelfahrtstag. Nou ja, toch een keer samen een feest 71 jaar na dato. Onderweg hadden we danig last van dit dagje vrij zodat we een uur later in Bad Bertrich aankwamen dan gepland. Ons onvolprezen bestuurslid en organisator Koos wees ons onze kamers die werkelijk van hoog niveau waren. Vooral die van Koos, Lowie, Harry en Wilco overigens die zich een luxe appartement hadden toegeëigend met kamervullende beeldbuis. Maar wij hadden ook niets te klagen. Vooral niet omdat Koos de handdoeken van Hotel Schwanenweiher zeer smaakvol voor ons had gevouwen.
We voelden ons direct thuis in deze romantische omgeving. Toch maar snel omkleden en de fietsen rijklaar maken. Om half drie stond iedereen klaar voor de eerste, gezamenlijke, tocht. Achttien powerhouses uit Breukelen en omgeving klaar voor de start. Maar vanzelfsprekend moest eerst de groepsfoto worden gemaakt. De eerste de beste passant werd verzocht om de helden van de Eifel op de gevoelige plaat vast te leggen. De man had wellicht zijn rolstoel aan de kant kunnen zetten na zijn onderdompeling in het geneeskrachtige water in dit kuuroord, maar zijn ogen waren er bepaald niet op vooruit gegaan. Hij had zo’n tien minuten nodig om het gezelschap in het kader te passen en zelfs toen bleken er uiteindelijk nog twee man te ontbreken. Nou ja, die fotoshopt Koos er vast nog wel bij.
Van links naar rechts: Dirk van de Neut, Herman van de Velde, Jaap Oosterhoff, Koos Berkelaar, Karel Hulsman, Hans Coenen, Ko Klein, Herman van Engelen, Harry Egberts, Berry van der Loo, Cees Pina, Walter van de Asch, Peter Kee, Wilco van der Tol, Lowie Kaspers, Leen Meijer, Stephan Segboer en Wim Aerns
Na deze fotosessie vertrokken we voor naar Koos zei een opwarmtochtje van veertig kilometer. Die inschatting bleek niet helemaal te kloppen, hij vergat de twintig kilometer klimmen erbij te vermelden. Dat was vast niet helemaal per ongeluk. We reden rustig naar Alf, een dorpje aan de indrukwekkende rivier de Moezel. Keurig in gelid, in het spoor van onze wegkapiteinen Harry en Lowie, daalden we af naar de rivier die zoals we allen weten, ontspringt bij de Col de Bussang in de Franse Vogezen en na 544 kilometer bij 
Koblenz uitmondt in de Rijn. Langs de rivier zagen we tegen de hellingen de vele wijnakkers waar de bekende en smakelijke moezelwijn wordt verbouwd. Onderweg werd door de kenners al ernstig verlangd naar klotsende glazen vol riesling, müller-thurgau, kerner of bacchus. Daar was de eerste dertig kilometer ook alle gelegenheid voor want we peddelden rustig langs deze brede kronkelende rivier. Alle tijd om de vele campers te bekijken die op ongezellige campings in het geleid naast elkaar stonden opgesteld. Zo’n camper koop je toch om je als een zigeuner door de wereld te kunnen bewegen zou je denken, maar in werkelijkheid blijkt het een groot genoegen om een metertje van elkaar te gaan staan en dan met een chagrijnige kop voor de luxe wagen in een krakkemikkig campingstoeltje te gaan zitten. We hadden werkelijk met ze te doen.
Bij Cochem-City veranderde de wereld plots volledig. We verlieten de rivier en kregen de eerste klim voorgeschoteld. Dat was direct een pittige. Walter, Lowie en Harry, de drie man die 9 dagen op trainingskamp waren geweest op Mallorca verloren we al snel uit het oog. Maar ja die hadden eigenlijk vals gespeeld, met zo’n motortje in mijn fiets kan ik het ook. Herman en Dirk namen beduidend meer tijd om de eerste klim grondig in zich op te nemen. Dirk had zich ingehouden verklaarde hij later plechtig bij het eerste biertje.
Na deze klim was het traject redelijk te behappen. Hier en daar nog een test van de spieren, maar niet meer zo langdurig als bij deze eerste klim. Na zestig kilometer arriveerden we collectief, zonder blessures en lekke banden, maar toch wel enigszins vermoeid en dorstig bij ons hotel en het zonovergoten terras. Reden genoeg om onmiddellijk bladen bier te laten aanrukken. Bitburger en halve liters wit bier.
Na een verfrissende douche verzamelde het gezelschap zich in burgerkledij voor het diner; tomatensoep met heel veel crème, schnitzel met weinig champignons en veel zoute frites en ijs met heel veel kersen toe. Van woest stappen in het swingende kuuroord kwam het niet meer die avond. De volgende morgen moest er weer vroeg worden gestart.
Dag 2 Vrijdag 6 mei door Wim Aerns
Deze dag splitsten we ons in 2 groepen: de wat sterkeren en de wat minder sterkeren. Ik behoorde tot die 2e groep. Herman en Jaap bogen zich over een kaart en hadden al snel een leuke route te pakken. Alleen was bij vertrek al snel te merken dat de benen nog niet helemaal op het juiste klimniveau zaten. Het ziet er op de kaart allemaal simpeltjes uit, maar het is wel degelijk zwaar. Al snel bleek dat afdalen makkelijk is dan klimmen. Af en toe moesten we even stoppen om Herman en Jaap de gelegenheid te geven de kaart nog eens te raadplegen. Stuk langs de Moezel, wat klimwerk en uiteindelijk een heel fraai fietspad gevonden: de Grüne Strasse, richting Manderscheid. Een voormalig spoorlijntje uit begin van de 1e wereldoorlog. Nu mooi geasfalteerd. En we waren beslist niet de enigen. Dat was lekker fietsen en in een prachtige omgeving. Onderweg ergens koffie gedronken en daar kwam plotseling Dirk van der Neut met een eigen gebakken cake aanzetten.
Een lunchadres was niet eenvoudig te vinden. Maar natuurlijk vind je wel iets. Opvallend was wel dat langs de Moezel het enorm druk was en zo gauw je de heuvels inging dat het zeer stil was. Dorpjes lagen in de slaapstand.
Vervelend waren wel de motorgroepen. Soms kwamen die met een rotgang een bocht om, regelmatig over hun weghelft heen. Oppassen geblazen.
Via allerlei klim- en daalwerk richting hotel. Jaap wist ons keurig door de “hoofdstraat” van Bad Bertrich te loodsen. En wat smaakt een lekker koud biertje dan lekker. Later kwam de andere groep ook thuis. Gezellig bij babbelen, nog een biertje, douchen en op een moment gezamenlijk aan het avondeten. Het was een zeer geslaagde dag.
Dag 3 Donderdag 7 mei door Wilco van der Tol
Het was al vroeg licht in onze Serre annex Slaapkamer zonder gordijnen. Lowie slaapt nog, dus even de overloop over, naar de gedeelde badkamer. Bezet… Ja, het valt niet mee om een kamer met z’n vieren te moeten delen. Naar beneden. Harry staat in de keuken al zijn bidons te wassen. Dan maar door de woonkamer, langs het grote flatscreen tv-toestel, door gang, door de piano kamer, door de grote schuifdeuren, naar het balkon, om een frisse neus te halen. Tja, het valt niet mee om een kamer met z’n vieren te moeten delen.
Zodra alle kamergenoten door hun ochtend ritueel heen zijn is het tijd voor ontbijt. De vrouw des huizes loopt niet, maar schreit door de ontbijtzaal. Zeer efficiënt voorziet ze ons van koffie, thee en eitjes, in zo min mogelijk trips naar de keuken.
Er wordt weer in twee groepen gereden. Eén voor de mensen die op tijd zijn en één voor de mensen die te laat zijn, de zogenaamd ‘snelle groep’.
Via Bullay, Moritzheim, Peterswald-Löffelscheid, moet er al flink geklommen en gedaald worden. Het klassement van de eerste dagen zet ook vandaag weer door. Eerst Team Mallorca, dan de woensdag avond ploeg, dan de zondagrijders.
Na het vliegveld van Hahn, wordt er over een mooi glooiende dalende weg richting Briedel gereden. Echt zo’n weg waar je op de grote molen, snelheid maakt voor wanneer het omhoog gaat. Halverwege dit pad blijkt dat we eerste links hadden moeten nemen. En de andere kant op glooit het toch iets minder mooi. Via Ravensbeuren, Irmenach
De lunch is in Trarbach, bij de pizzeria aan de Moesel. Pasta of Pizza. Want op zo’n tocht kun je niet genoeg eten. De groep wordt opgesplitst. Peter en Stephan rijden langs de Moesel terug naar Bullay en hopen zo een aantal klimen voor de middag te ontlopen.
De rest neemt de klim van Trarbach naar Mont Royal Ruïnes, die eindigt met een korte afdaling. Direct na de parkeerplaats van de Ruïnes volgt een klim van 14% (met een topje van 20%) gevolgd door een mooie rechte weg met stukje variërend van 10% tot 17% naar Ürzig. De rangschikking is wel anders, Team Pasta is als eerst boven, en Team Pizza heeft toch iets meer moeite met deze klim.
Hierna lijkt het ergste achter de rug. Alleen nog de rit naar Niederscheidweiler, en dan die vervelende klim naar Hontheim. Aan het einde van de dag voelt die toch zwaarder dan die op papier is.
Wanneer we na 112 km (2400 hoogte meters) terug komen zit de vroege groep al op het terras en ook de Moeselgangers zitten al aan het bier. Ook zij hebben meer dan 100 km gereden.
Dag 4 Zondag 8 mei door Herman van de Velden
De avond er voor werd er door Koos gevraagd wie de volgende morgen mee wilde fietsen. Het voorstel was om ongeveer twee uurtjes te fietsen en dan af te sluiten met koffie en gebak.
Er waren vier mannen die gelijk naar huis wilden omdat er:
- Genoeg was gefietst
- Het Moederdag was
- De Files te ontwijken
- Of naar het vrouwtje wilden
- Iedereen is gaan slapen en tijdens het dromen werd het anders.
De volgende morgen aan het ontbijt kwam Koos met weer de zelfde vraag. Er werd toen besloten om toch maar allemaal naar huis te gaan. Want “Samen uit Samen thuis”.
Iedereen ging huiswaarts behalve Peter die zijn vrouw/ vriendin/ meisje [1] beloofd had om er nog een paar dagen aan vast te knopen.
Eenmaal onderweg reden wij zonder Tom Tom ouderwets met de kaart op de schoot. Leen en Herman (snor) kwamen de ‘man met de cake’ onderweg nog tegen. We dronken samen met Karel en Dirk koffie in een wegrestaurant.
Om kwart over twee kwamen we aan bij het Regthuys waar Willem en Sander zaten en hebben we nog een biertje genomen. Ik heb Leen thuis afgeleverd en ben naar Maarssenbroek gereden.
Wat hebben we met zijn allen genoten. Nog een wijze opmerking van Koos; “Er is tijdens het klimmen altijd een laatste wagonnetje aan de trein en als je dat wagonnetje verplaatst, is er wel een ander laatste wagonnetje”. Kortom accepteer dat er altijd wel iemand als laatste bovenkomt.
Dus we hebben altijd gewacht op elkaar. Dit is nog een heel bijzondere wielerclub want er wordt echt rekening met elkaar gehouden.
Ondergetekende Herman met snor.
[1] Doorstrepen wat niet verlangd werd